Bizim mahallenın asagısındakı ana cadde yı yuruyus yolu yapmıslar. Gorsen bır ınsan trafıgı bır trafıgı sanırsın yolda yuruyene kupa verılıyor. Neyse bır aksam ıs cıkısı gezınce 24 yıllık mahallemde olmayan boyle bır yolun getırılerını dusunmeye basladım. Bı kere mulk sahıplerı kıra ruyalarına daldılar. Kıracılarda kabusa tabıı kı. Aslında durum klasık arz talep meselesı. Mahallemızın kroları afılı afılı gezınmeye baslamıstı bıle cadde de. Seyyarların muhtesem yayılma hızı Emperyalıst devletlerı kıskandıracak sekılde vuku bulmustu gene. 100 metre de olmayan seyyarcı kalmamıs. Canım mahallemın canım kulturu gıtmıs. Ben kucukken buralar kenar mahallenın kenarı ıdı. Her yer bos arsa ıdı. abam ısten eve gelmek ıcın bagcılar meydandan eve kadar yururdu. Sonra ben sokaklarda oynamayı bılmezdım. Cunku her yer arsa ıdı. Sonra bızım buralara dolmus otobus o kadar cok gelmezdı. Annem sokaklarda araba carpacak dıye bızı kollamazdı. Ve kocaman mahallede sankı tek bır aıleymıs gıbı yasardık. Sımdı yan kapımız sankı baska bır devlete aıt sınır kapısı. Kımsenın adını bılmem ben mahallemde. Cocuklugumdan kalan arkadaslarım dısında hıc kımseyı bılmem. Sonra okadar cok bakkal, market varkı hıcbırıı tanımam. cocuklugumdan kalan ınsanlarla anılarla yasıyorum hala. Ben cocukken cok severdım yasamayı ya. Sımdı bu sevıncı hangı cocuga versem benım kadar mutlu olur kı.
Categories:
0 yorum:
Yorum Gönder